lostbody

χαμένο κορμί

Τετάρτη, Νοεμβρίου 01, 2006

ΛΙΩΝΟΝΤΑΣ ΜΟΝΟΣ


Ι) Η βροχή ξεκίνησε απολύτως αναπάντεχα. Εντελώς ξαφνικά σύννεφα μαύρα κύκλωσαν έναν καταγάλανο καλοκαιρινό ουρανό, χωρίς κανείς να καταλάβει από πού ήρθαν ή ποιος τα προσκάλεσε.

ΙΙ) Ουσιαστικά επρόκειτο για μια καλοκαιρινή μπόρα.
Καταιγίδα δυνατή, από αυτές που ξεπλένουν τα πάντα, που ξεχυλίζουν τους δρόμους, που αποδεικνύουν πως θα έπρεπε να υπάρχει και άλλη μία ταχύτητα στους υαλοκαθαριστήρες των αυτοκινήτων.

ΙΙΙ) Αυτός, ωστόσο, συνέχισε να περπατά με ρυθμό
κανονικό, αδιατάραχτο, αψηφώντας τη βροχή που όλο και δυνάμωνε, στερεώνοντας το βλέμμα του σε ένα ακαθόριστο σημείο ευθεία μπροστά. Ένιωθε έντονα τις κρύες σταγόνες στο δέρμα του. Τα μαλλιά του είχαν κολλήσει στο κεφάλι, προδίδοντας ταυτόχρονα μια κάποια αραίωση σε αρχικό στάδιο. Νερό έσταζε στο πρόσωπό του. Η μπλούζα του είχε βαρύνει τόσο απ' το νερό, ώστε κρεμόταν σχεδόν ως πάνω απ' τα γόνατά του. Το παντελόνι του κολλούσε στο δέρμα και σε κάθε του βήμα ένιωθε ένα ρυθμικό φλαπ-φλαπ στα παπούτσια του, που είχαν πλημμυρίσει.

IV) Η βροχή δυνάμωσε ακόμα περισσότερο -τόσο που η κυκλοφορία αυτοκινήτων και πεζών ήταν παντελώς αδύνατη. Οι λυσασμένες ριπές του νερού άρχισαν να σχίζουν τα ρούχα του και σε λίγο τα τίναξαν με ορμή στο οδόστρωμα. Αυτός συνέχιζε να βαδίζει, αν και γυμνός.

V) Όμως, η βροχή όλο και δυνάμωνε. Το δέρμα του άρχισε να μαλακώνει και να φουσκώνει. Σε λίγο η σάρκα του έλιωνε. Διαλυόταν σα λάσπη. Χυνόταν γύρω του, όπως σπορπίζει στο χέρι σου μια χούφτα άμμος που βγάζεις απ' το βυθό της θάλασσας. Τελικά έμεινε σκέτη η ψυχή του να βαδίζει ακάθεκτη. Μια ψυχή στιλπνή και κρυστάλλινη, που βυθιζόταν σε μια κουρτίνα από νερό.

VI) Και όσο η βροχή αγρίευε διέκρινες
πια μονάχα δεκάδες φυσαλίδες, που δεν μπορούσες να πεις με σιγουριά αν σχηματίζονταν πάνω του (απ' τις σταγόνες που γλιστρούσαν) ή αν ήταν μέσα του (κουσούρια της κατασκευής). Καταμεσής του δρόμου, συνέχιζε να βαδίζει, ώσπου με αφύσικη ένταση, τόση ώστε ακόμα και το νερό της βροχής να καμπυλώνεται ελαφρώς στο σημείο του στόματός του, φώναξε:

"Βρέξε, ρε πούστη! Βρέξε! Βρέξε όσο θές! Πόσο θα ρίξεις; Εεεεεεεεεεεεεεεεεεε;"

(Η πρώτη φωτογραφία είναι του antimethod, η δεύτερη του y entonces -και οι δύο διαθέσιμες στον flickr.)