ΤΗΛΕΠΕΡΣΟΝΕΣ

«Μπορεί να βρει κανείς ανθρώπους να κάνουν αυτή τη δουλειά για να αποφύγουν την ανεργία ή κάποια από τις μορφές της υποαπασχόλησης που καθιερώνονται στις χώρες που δεν είναι αναπτυγμένες ούτε υποανάπτυκτες, αλλά το εντελώς αντίθετο. Σ’ αυτές τις χώρες, τίποτε δεν χρησιμεύει για τίποτε και κανείς για τίποτε. Το να ζεις την ιστορία βασίζεται πάντα σε μια εικονική πραγματικότητα και συμπεριφορά. Οι χώρες αυτές θα μπορούσαν να εξαφανιστούν από το χάρτη και μόλις που θα γινόταν αντιληπτό, όλα σ’ αυτές είναι μικρά και ανεπαρκή, και μόνο αυτή η σπάνια συναισθηματικότητα που ξέρουν να αποπνέουν οι λαοί για να μην καταφύγουν στη συλλογική αυτοκτονία εμποδίζει τους κατοίκους τους από το να ριχτούν στη θάλασσα σαν αρουραίοι που τρέπονται σε φυγή εξαιτίας μιας σεισμικής κίνησης. Είναι χώρες που δεν μπορούν να κάνουν την επανάσταση ούτε να φτιάξουν έναν πραγματικό καπιταλισμό· εξαιτίας αυτών των δύο συνθηκών, οι κυρίαρχες τάξεις δεν μπορούν να είναι ούτε φιλελεύθερες ούτε δικτατορικές, αλλά ούτε μπορούν να προστρέξουν σε μια σύνθεση που, εντέλει, θα ήταν μια φιλελεύθερη παραχώρηση. Και τότε είναι εναλλακτικά δικτατορικές και λιγότερο δικτατορικές. Όλος ο κόσμος φοβάται όλο τον κόσμο, γιατί όλα είναι επισφαλή και προσωρινά, αιώνια προσωρινά, αμετακίνητα προσωρινά. Οι μειοψηφίες μετριούνται ένας προς έναν και οι πλειοψηφίες τρεις προς τρεις (αν και η τάση προς τη σεξουαλική καταπίεση και τις ασβεστωμένες προσόψεις εμποδίζει τα τρία να προοδεύσουν σαν πρωτομορφή συλλογικής ζωής). Η οικονομία αυτών των χωρών μπορεί να χωρέσει σε ένα μόνο βιβλίο των Ντέμπε και Χάμπερ και θα έφτανε ένας εξαδάκτυλος οικονομολόγος για να μπορέσει να φέρει σε πέρας τα λογιστικά του έθνους. Όσον αφορά τον πολιτισμό, καλύτερα να μη μιλήσουμε, ή μάλλον θα μιλήσουμε. Εκεί εγκαθίστανται οι κανόνες μια αγοράς comme il faut και οι επαγγελματίες του πολιτισμού καταπιάνονται με τη δημιουργία εμπορευμάτων. Τα εμπορεύματα αυτά χωρίζονται βασικά σε δύο είδη, που αντιστοιχούν σε δύο διαφορετικές κατατάξεις: άρθρα για εγκυκλοπαιδικά λεξικά και μαθήματα για εφήβους που κάνουν επαναλήψεις. Κατ’ εξαίρεση, σε μερικούς διανοούμενους με χρόνια επαγγελματικής σταδιοδρομίας τούς τυχαίνει να παρεισφρήσουν διά της φωτογραφίας τους σε ορισμένα έργα από σατινέ χαρτί όπου εμφανίζονται μαύρες με τα βυζιά τους και η γιγαντιαία γέφυρα του Μπιλμπάο. Άλλη σειρά διανοουμένων με ώρες πτήσεων μπορούν να δώσουν επτά ή οκτώ διαλέξεις σε ταξιδιωτικά μαθήματα Αμερικανών φοιτητών. Οι διαλέξεις αυτές πληρώνονται σε δολάρια.

Και όλα τα υπόλοιπα είναι μιζέρια ή, πράγμα που είναι χειρότερο, προμιζέρια ή μεταμιζέρια, οικονομική και πνευματική, και μάταιη φασιστική περιττολογία, φιλελεύθερη και μαρξιστική. Και πρέπει να δει κανείς πώς θεωρούν ως δεδομένη θεσμοποίηση αυτό που είναι αδύνατον να θεσμοποιηθεί, και ως φιλελευθεροποίηση αυτό που δεν είναι δυνατόν να φιλελευθεροποιηθεί, καθώς και τις αντικειμενικές συνθήκες ως ευνοϊκές.

Η μάνα που τους έκανε.»

(Μανουέλ Βάθκεθ Μονταλμπάν
«Εγώ σκότωσα τον Κέννεντυ»
μετάφραση: Αγγελική Ξύδη
Εκδόσεις Μεταίχμιο
σελ. 92-94)