ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ

"Από το πρωί που έφτασα στο σχολείο κατάλαβα ότι κάτι κακό θα συνέβαινε εκείνη τη μέρα. Στην προσευχή παρατήρησα ότι και οι πέντε είχαμε ένα αντίστοιχο προαίσθημα καρφωμένο στο νυσταγμένο βλέμμα. Την τρίτη ώρα έτυχε και οι πέντε να έχουμε κενό. Ο Φώτης μου έστειλε ένα μήνυμα στο κινητό να τον συναντήσω στις τουαλέτες. Πηγαίναμε εκεί που και που, κυρίως όταν θέλαμε να καπνίσουμε. Όχι, δεν το θεωρώ κακό ή προσβλητικό να καπνίζω δημοσίως στο σχολείο, απλώς δεν νιώθαμε άνετα. Άλλωστε κανείς μας δεν είναι συστηματικός καπνιστής. Ένα στο τόσο, όταν μας έρθει.
(...)
Στην τουαλέτα, εκτός από το Φώτη, βρήκα το Σταύρο, τη Μαρία και τη Δώρα. Είχαν λάβει και αυτοί το ίδιο μήνυμα. Είμαστε κολλητοί. Από την πρώτη μέρα που ήρθαμε σε αυτό το σχολείο (πριν από τρία χρόνια) ταιριάξαμε και κάναμε παρέα. Προηγουμένως όλοι μας είχαμε αλλάξει αρκετά σχολεία. Απροσάρμοστοι. Δεν μας ενέπνεαν οι άνθρωποι, δεν μας 'σήκωνε' το περιβάλλον, τι να πω; Όταν ήρθα εδώ και τους είδα, κατάλαβα ότι με αυτούς τους ανθρώπους ταιριάζω.
(...)
Στην τουαλέτα ο Φώτης αφαίρεσε ένα πλακάκι, πίσω από το οποίο κρύβαμε συνήθως το πακέτο με τα τσιγάρα, και έβγαλε δύο τσιγάρα χασίς. Όλοι μας, εκτός από τη Μαρία, είχαμε ξαναδοκιμάσει. Εκείνη τη μέρα έκανε και αυτή. Ενώ ήμασταν στη μέση του δεύτερου τσιγάρου, είδα το Φώτη και τη Δώρα να φιλιούνται παθιασμένα στο στόμα. Ποτέ στο παρελθόν δεν είχε εκδηλωθεί ερωτική διάθεση μεταξύ μας. Την κόλλησε στον τοίχο και της έβγαζε τα ρούχα με λύσσα. Ήμασταν πολύ ζαλισμένοι. Ομολογώ πως βρήκα το θέαμα ερεθιστικό. Χωρίς να το συνειδητοποιήσω βρέθηκα να ερωτοτροπώ με τη Μαρία. Σε λίγο μπήκε στο παιχνίδι και ο Σταύρος. Κάναμε έρωτα όλοι μαζί, ανταλλάσσοντας ερωτικούς παρτενέρ. Μόνο άντρες με γυναίκες. Όχι άντρες ή γυναίκες μεταξύ τους. Κάποια στιγμή τα κορίτσια φώναζαν τόσο που σίγουρα θα ακούστηκαν έξω. Μάλλον μαζεύτηκαν παιδιά στην είσοδο και ο διευθυντής ήρθε για να δει τι συμβαίνει. Το μόνο που θυμάμαι είναι πως μούδιασα ολόκληρος όταν τον άκουσα να μας καλεί να βγούμε έξω.
(...)
Όντως αντιλήφθηκα το Σταύρο να βιντεοσκοπεί με το κινητό του τηλέφωνο ένα μέρος των ερωτικών πράξεων. Δεν του ζήτησα να σταματήσει, γιατί δεν με ενόχλησε το γεγονός. Μου είπε ότι το έσβησε το βιντεάκι και τον πιστεύω, γιατί ήδη κάποια κανάλια μας πρόσφεραν 10.000€ για να τους το πουλήσουμε και τους απάντησε ότι δεν το έχει πια.
(...)
Δέχομαι πως αυτό που κάναμε δεν ήταν πρέπον. Έχω μετανιώσει. Ήδη έχω ταπεινωθεί αρκετά. Θεωρώ εύλογο να μου επιβληθεί κάποια πειθαρχική ποινή, αλλά νομίζω πως η ποινή της οριστικής απόλυσης θα ήταν άδικη και υπερβολική. Υπηρετώ ως εκπαιδευτικός στο δημόσιο σχολείο σχεδόν δέκα χρόνια και δεν έχω δώσει ποτέ αφορμή για δυσμενή σχόλια. Τα παιδιά και οι γονείς δήλωναν πάντοτε ευχαριστημένοι από τη δουλειά μου. Δεν θεωρώ ότι αποτελώ αρνητικό παράδειγμα για τους μαθητές, γιατί δεν πιστεύω ότι οι μαθητές αντλούν πρότυπα από το σχολείο. Για να το πω ωμά : χεσμένο το έχουν και το σχολείο και τους καθηγητές. Το ξέρετε καλά αυτό. Ας μην κρυβόμαστε. Τα πρότυπα τούς έρχονται έτοιμα στο σπίτι, παλλόμενα σε συχνότητα κάποιων εκατοντάδων μεγκαχέρτζ. Τους έρχονται από τον μπαμπά που βολεύτηκε στο δημόσιο από το κόμμα, από τη μαμά που λείπει στο κυνήγι της προαγωγής, από τη celebrity που τρέχει στο κυνήγι του προαγωγού.
(...)
Εννοείται ότι δεν θα το ξανάκανα. Σας είπα ήδη ότι το μετάνιωσα. Θα είναι κρίμα να χάσω τη δουλειά μου γι' αυτό. Θα μου καταστρέψετε τη ζωή. Θέλω να κάνω οικογένεια. Παιδιά."

Ο ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ________Ο ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗΣ

ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ

(Η φωτογραφία είναι της apppleyemhungry, διαθέσιμη στον flickr)

ΛΙΩΝΟΝΤΑΣ ΜΟΝΟΣ

Ι) Η βροχή ξεκίνησε απολύτως αναπάντεχα. Εντελώς ξαφνικά σύννεφα μαύρα κύκλωσαν έναν καταγάλανο καλοκαιρινό ουρανό, χωρίς κανείς να καταλάβει από πού ήρθαν ή ποιος τα προσκάλεσε.

ΙΙ) Ουσιαστικά επρόκειτο για μια καλοκαιρινή μπόρα. Καταιγίδα δυνατή, από αυτές που ξεπλένουν τα πάντα, που ξεχυλίζουν τους δρόμους, που αποδεικνύουν πως θα έπρεπε να υπάρχει και άλλη μία ταχύτητα στους υαλοκαθαριστήρες των αυτοκινήτων.

ΙΙΙ) Αυτός, ωστόσο, συνέχισε να περπατά με ρυθμό κανονικό, αδιατάραχτο, αψηφώντας τη βροχή που όλο και δυνάμωνε, στερεώνοντας το βλέμμα του σε ένα ακαθόριστο σημείο ευθεία μπροστά. Ένιωθε έντονα τις κρύες σταγόνες στο δέρμα του. Τα μαλλιά του είχαν κολλήσει στο κεφάλι, προδίδοντας ταυτόχρονα μια κάποια αραίωση σε αρχικό στάδιο. Νερό έσταζε στο πρόσωπό του. Η μπλούζα του είχε βαρύνει τόσο απ' το νερό, ώστε κρεμόταν σχεδόν ως πάνω απ' τα γόνατά του. Το παντελόνι του κολλούσε στο δέρμα και σε κάθε του βήμα ένιωθε ένα ρυθμικό φλαπ-φλαπ στα παπούτσια του, που είχαν πλημμυρίσει.

IV) Η βροχή δυνάμωσε ακόμα περισσότερο -τόσο που η κυκλοφορία αυτοκινήτων και πεζών ήταν παντελώς αδύνατη. Οι λυσασμένες ριπές του νερού άρχισαν να σχίζουν τα ρούχα του και σε λίγο τα τίναξαν με ορμή στο οδόστρωμα. Αυτός συνέχιζε να βαδίζει, αν και γυμνός.

V) Όμως, η βροχή όλο και δυνάμωνε. Το δέρμα του άρχισε να μαλακώνει και να φουσκώνει. Σε λίγο η σάρκα του έλιωνε. Διαλυόταν σα λάσπη. Χυνόταν γύρω του, όπως σπορπίζει στο χέρι σου μια χούφτα άμμος που βγάζεις απ' το βυθό της θάλασσας. Τελικά έμεινε σκέτη η ψυχή του να βαδίζει ακάθεκτη. Μια ψυχή στιλπνή και κρυστάλλινη, που βυθιζόταν σε μια κουρτίνα από νερό.

VI) Και όσο η βροχή αγρίευε διέκρινες πια μονάχα δεκάδες φυσαλίδες, που δεν μπορούσες να πεις με σιγουριά αν σχηματίζονταν πάνω του (απ' τις σταγόνες που γλιστρούσαν) ή αν ήταν μέσα του (κουσούρια της κατασκευής). Καταμεσής του δρόμου, συνέχιζε να βαδίζει, ώσπου με αφύσικη ένταση, τόση ώστε ακόμα και το νερό της βροχής να καμπυλώνεται ελαφρώς στο σημείο του στόματός του, φώναξε:

"Βρέξε, ρε πούστη! Βρέξε! Βρέξε όσο θές! Πόσο θα ρίξεις; Εεεεεεεεεεεεεεεεεεε;"

(Η πρώτη φωτογραφία είναι του antimethod, η δεύτερη του y entonces -και οι δύο διαθέσιμες στον flickr.)