ΑΣΥΜΠΤΩΤΕΣ ΤΡΟΧΙΕΣ

Η άφιξη του μηνύματος στο κινητό του ήχησε με εκείνο τον παράξενο τρόπο με τον οποίο ηχούν οι αφίξεις των μηνυμάτων στα κινητά όταν κάτι σπουδαίο πρόκειται να συμβεί και τον οποίο σχεδόν κανένας ποτέ δεν παρατηρεί.

Η πρόσκληση ήταν για ωραίο μέρος, σε ωραία ώρα, με ωραία παρέα, τη λάθος στιγμή. Για διάφορους λόγους η διάθεσή του θύμιζε ηλιοτρόπιο στο γέρμα του ήλιου (αν όχι στο βάζο μετά την τρίτη εβδομάδα με το ίδιο νερό). Ωστόσο, το θεώρησε καλό οιωνό, ευκαιρία να ξεχάσει, να ξεφύγει, να ξεκουνηθεί.

Η κλήση στο τηλέφωνό της ήχησε με εκείνο τον παράξενο τρόπο με τον οποίο ηχούν οι κλήσεις στα τηλέφωνα όταν κάτι σπουδαίο πρόκειται να συμβεί και τον οποίο σχεδόν κανένας ποτέ δεν παρατηρεί.

Η πρόσκληση ήταν για όχι τόσο ωραίο μέρος, σε ωραία ώρα, με αδιάφορη παρέα, τη σωστή στιγμή. Για διάφορους λόγους η διάθεσή της θύμιζε ξέγνοιαστο καλοκαιρινό αεράκι (αν όχι κύμα γαλήνιο που ξεπλένει τις σκέψεις). Ωστόσο, το θεώρησε υπερβολή μετά από τόσες ώρες στη δουλειά και στο πανεπιστήμιο να ξαναφύγει απ' το σπίτι, να μην πέσει να ξεκουραστεί.

Τελικά, αυτή αποφάσισε να πάει.

(Αν είχε πάει και αυτός, θα είχε καθίσει στη θέση πίσω της, με κάποια αφορμή θα είχαν μιλήσει, θα είχαν συστηθεί, θα είχαν βρει κοινούς γνωστούς. Θα είχαν νιώσει έλξη ο ένας για τον άλλο, θα είχαν γελάσει με τα αστεία του, θα είχαν διηγηθεί ιστορίες. Θα αντάλλασσαν τηλέφωνα, θα ξαναέδιναν ραντεβού, θα τα έφτιαχναν. Θα έκαναν καλό σεξ, θα μάλωναν συχνά, θα πήγαιναν ταξίδια, θα έβλεπαν πολύ σινεμά, θα γράφονταν στην ομάδα φωτογραφίας, θα γνώριζαν τους φίλους του άλλου, θα μάθαιναν τα οικογενειακά του, θα του αγόραζαν δώρα. Θα τον απατούσε τρεις φορές, θα την έπιανε τη μία, θα του ορκιζόταν πως δεν ξανασυνέβη, θα τη συγχωρούσε. Θα το μετάνιωνε δυο φορές, θα της το έλεγε δέκα, δεν θα το ξεχνούσε ποτέ. Θα βρίζονταν και θα θύμωναν, θα έκλαιγαν και θα φιλιόντουσαν, θα έβλεπαν αγκαλιά στην παραλία την αυγή. Θα χώριζαν όταν πια κάποιος τους θα είχε βαρεθεί, θα ξαναβρίσκονταν αραιά και πού, θα ζήλευε πολύ όταν θα την πρωτόβλεπε έξω με άλλον, θα τον νοσταλγούσε όταν θα τον έβλεπε στις παλιές φωτογραφίες. Θα την αποκαλούσε "πρώην μου" και θα μιλούσε στους φίλους του γι' αυτή φιλοσοφώντας για τη δέσμευση της σχέσης. Θα της τον θύμιζαν ανύποπτα το αγαπημένο της μπλουζάκι και το αστείο ζωάκι-μπρελόκ που θα της είχε κάνει δώρο κάποτε, τυλιγμένα σε χαμόγελα.)

Τελικά, αυτός αποφάσισε να μην πάει. Είπε να δει μία ταινία στο σπίτι. Αποκοιμήθηκε πριν τελειώσει.


(Οι φωτογραφίες είναι από έργα του υπέροχου Roy Lichtenstein, φυσικά)

ΦΡΙΚΗ

ΕΔΕΣΣΑ (του αντ-υποκριτή μας). Συγκλονισμένη η κοινή γνώμη της χώρας μας παρακολουθεί την αποκάλυψη ότι 25χρονος τηλεοπτικός δέκτης βίαζε κατ' εξακολούθηση επί τουλάχιστον πέντε χρόνια δύο ανήλικα παιδάκια από την Έδεσσα μέσα στο ίδιο τους το σπίτι. Σύμφωνα με τα στοιχεία της δικογραφίας που διέρρευσαν, ο δράστης παρέσυρε τα ανυποψίαστα θύματά του σε άσεμνες πράξεις, προσφέροντάς τους φανταχτερές εικόνες, καθηλωτική βία, ανόητα σήριαλ και λαϊκοπόπ σκυλοτράγουδα πασπαλισμένα με λακ και χρυσόσκονη --γλυκίσματα που, ως γνωστόν, ξετρελαίνουν τα μικρά παιδιά. Εκφράζονται φόβοι πως και άλλα παιδιά υπέστησαν ανάλογες αθλιότητες από τον ίδιο δράστη, ωστόσο εκτιμάται πως το "πέπλο σιωπής", που ευδοκιμεί στα επαρχιακά κλίματα με αργιλώδες έδαφος, δυσχεραίνει την αποκάλυψη της οδυνηρής αλήθειας.

Το πανελλήνιο αίσθημα αποτροπιασμού επιτάθηκε από την φρικτή αποκάλυψη πως, παρότι οι γονείς των παιδιών γνώριζαν από καιρό τις απαίσιες ασελγείς πράξεις του δράστη σε βάρος της ψυχικής ηρεμίας, της πνευματικής καλλιέργειας και κυρίως της αισθητικής των παιδιών τους, συνέχισαν να τις ανέχονται ζητώντας ως μόνο αντάλλαγμα κάποιες στιγμές χαλάρωσης μετά τη δουλειά και ησυχίας στο σπίτι, χωρίς ποδοβολητά, φωνές και καυγάδες. Οι γείτονες της οικογένειας δήλωσαν έκπληκτοι για το απίστευτο δράμα που εξελισσόταν εν αγνοία τους δίπλα στην πόρτα τους. Μάλιστα, οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, που γνώριζαν τους γονείς των θυμάτων από όταν ήταν ακόμη παιδιά, δήλωσαν πως θυμούνται καθαρά τους γονείς τους να τα μεγαλώνουν διαβάζοντάς τους παραμύθια, βγάζοντάς τα βόλτα στο πάρκο και πηγαίνοντας μαζί τους βόλτες με τα ποδήλατα.

(Η φωτογραφία είναι του dElay, διαθέσιμη στον flickr)

ABOUT A GIRL

Μήτε σε απέκτησα, μήτε θα σε αποκτήσω
ποτέ, θαρρώ. Μερικά λόγια, ένα πλησίασμα
όπως στο μπαρ προχθές, και τίποτε άλλο.
Είναι, δεν λέγω, λύπη. Aλλά εμείς της Τέχνης
κάποτε μ’ έντασι του νου, και βέβαια μόνο
για λίγην ώρα, δημιουργούμεν ηδονήν
η οποία σχεδόν σαν υλική φαντάζει.
Έτσι στο μπαρ προχθές —βοηθώντας κιόλας
πολύ ο ευσπλαχνικός αλκολισμός—
είχα μισή ώρα τέλεια ερωτική.
Και το κατάλαβες με φαίνεται,
κ’ έμεινες κάτι περισσότερον επίτηδες.
Ήταν πολλή ανάγκη αυτό. Γιατί
μ’ όλην την φαντασία, και με το μάγο οινόπνευμα,
χρειάζονταν να βλέπω και τα χείλη σου,
χρειάζονταν να ’ναι το σώμα σου κοντά.

Κ.Π. Καβάφης
Μισή Ώρα
Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993

(Απλώς αριστούργημα.
Η φωτογραφία είναι του Maciel Goelzer, διαθέσιμη στον flickr)